Max Born 6
Urodził się 11 grudnia 1882. Zmatł 5 stycznia 1970. Był to niemiecki matematyk i fizyk. Jedyny syn Gustava Borna i Margarete Kauffmann, dziadek australijskiej piosenkarki i aktorki Olivii Newton-John. Urodził się i wychował we Wrocławiu. Po ukończeniu Gimnazjum Księcia Wilhelma studiował kolejno na uniwersytetach w Breslau, Heidelbergu, i Zurichu. W tym czasie zetknął się z tak znakomitymi naukowcami jak Felix Klein, David Hilbert, Hermann Minkowski, Carle Runge, Karl Schwarzschild, czy Woldemar Voigt. W 1909 został wykładowcą uniwersytetu w Getyndze, skąd w 1912 przeniósł się do Uniwersytetu Chicagowskiego. W 1919, po okresie służby wojskowej w armii niemieckiej, został profesorem uniwersytetu we Frankfurcie nad Menem, później, w roku 1921, w Getyndze. Sformułował w tym czasie standardową obecnie interpretację kwadratu funkcji falowej (?*?) w równaniu Schrödingera jako gęstości prawdopodobieństwa znalezienia cząstki, za co w 1954 roku otrzymał Nagrodę Nobla. Z powodu antysemickiej polityki rządu wyjechał w 1933 roku do Cambridge, skąd w 1936 przeniósł się do Uniwersytetu w Edynburgu. Wykładał tam do 1953 roku. To właśnie w liście do Borna jego przyjaciel Albert Einstein uczynił swą słynną uwagę dotyczącą mechaniki kwantowej, zawierającą się w stwierdzeniu "Bóg nie gra w kości". Po II Wojnie Światowej Max i Hedwig Bornowie powrócili do Niemiec, ale ich dzieci pozostały w Wielkiej Brytanii. Wśród jego publikacji wymienić należy Dynamics of Crystal Lattices, Optics, Natural Philosophy of Cause and Chance i Zur Quantummechanik. Prócz Nagrody Nobla zdobył Medal Stokesa, i w 1950 roku medal Hughesa. Dom w którym się wychował znajduje się obecnie we Wrocławu pod adresem Plac Wolności 4. Na domu zamontowano w 2002 roku tablicę pamiątkową.