Urodził się 30 listopada 1817 w Garding. Był to znany historyk, poeta oraz prawnik niemiecki. Karierę naukową rozpoczął jako profesor prawa w Lipsku, zwolniony jako demokrata w roku 1850, został 1852 profesorem prawa rzymskiego w Zurychu, później prof. historii starożytnej w Berlinie. W latach (1873—1882) wystąpił w parlamencie jako przeciwnik Bismarcka. Objął kierownictwo „Corpus inscriptionum latinarum” i redakcję części „Monumenta Germaniae historica”, („Auctores antiquissimi”).Theodor Mommsen jest laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 1902. Z uzasadnienia Komitetu Noblowskiego: "Jeden z największych pisarzy historycznych" Najważniejsze dzieło Theodora Mommsena, za które otrzymał Nagrodę Nobla to Historia Rzymu (Römische Geschichte obejmujące historię Rzymu do roku 46 przed Chr., (tom 1—3, (1854-1856), 9 wyd. 1902—1904, tom 5, 1885, 5 wyd. 1904, tom 4 [czasy cesarstwa] nie został wydany), odznaczające się żywością stylu i śmiałością idei, było kilkakrotnie tłumaczone (też na jęz. polski).). Inne ważne dzieła to: „Die unteritalischen Dialekte” (1850), „Römische Forschungen” (t. 1, 1863, 2 wyd. 1865; t. 2, 1879), wyd. „Res gestae divi Augusti” (1865, 2 wyd. 1883), „Digesta Justiniani Augusti” (1866 do 1870), „Römisches Staatsrecht” (tom 1 i 2, 1871—1876; 3 wyd. 1887—1888; t. 3, 1887—1888), „Römisches Strafrecht” 1899 i w. in. Z P. Meyerem rozpoczął: „Codex Theodosianus” (t. 1, 1905). Theodor Mommsen był również, a może przede wszystkim, prawnikiem - wybitnym znawcą prawa rzymskiego. Theodor zmarł 1 listopada 1903 w Charlottenburgu.
Darmowy hosting zapewnia PRV.PL